حدیث ملاحسینی، خبرنگار: ۲۷ شهریور ماه سالروز درگذشت شاعری است که غم بزرگش را به کار بزرگ تبدیل کرد. او با دنیای پزشکی به دلیل شکست عشقی و عاطفی‌ای که روح لطیف و شکننده‌اش را آزرد برای همیشه خداحافظی کرد و بیش از پیش خود را وقف شاعری کرد. او دختر محبوبش را بخاطر یک ازدواج اجباری از دست داد، اما‌ این شکست و ناکامی عشقی را یک موهبت الهی به حساب آورد که او را از عشق مجازی به عشق حقیقی و معنوی رسانید و موجب تعالی روحی و فکری‌اش شد؛ امری که بدون شک بر اشعار او تاثیر به سزایی گذاشته است. 

انتخاب روز شعر و ادب پارسی بر اساس سالروز درگذشت شهریار، از هرجهت یک انتخاب درست و بجا است؛ چرا که شخصیت او و شعرش قابلیت جهانی دارد و عناصر انسانی در شعر او موج می‌زند. او که در بسیاری از قالب‌های شعری استاد است، با عبور از عشق جسمانی به محبت روحانی، هم اشعار عاشقانه‌ی درخشانی سروده و هم در عالم عرفان و درون‌مایه‌های آن‌ جهانی حرفی برای گفتن دارد. اما هنر شهریار در این دو مضمون خلاصه نمی‌شود، بلکه می‌توان او را یک شاعر میهن‌پرست و مذهبی هم به حساب آورد، چرا که اشعار قابل توجهی که شامل عناصری از هویت ایران باستان، هویت دینی و شیعی و اشاره به وقایعی چون انقلاب، دفاع مقدس و شهدا است را نیز سروده است.

شهریار در کنار زبان شیوا و جسارتی که در نوآوری‌ها و به کار بردن واژه‌های عامیانه دارد، توانسته است در شعر فارسی و ترکی هنرنمایی کند و نشان دهد که هرگز تعارضی بین زبان فارسی و زبان مادری بر خلاف برخی نظرات مطرح شده وجود ندارد. به همین جهت است که او را یک چهره‌ی ملی تمام عیار به حساب آورده‌اند. 

شهرت شهریار به ایران ختم نمی‌شود و در این باره می‌توان به منظومه‌ی «حیدر بابا سلام» اشاره کرد که علاوه بر ترجمه به بیش از ۸۰ زبان دنیا، برخی از موسیقی‌دانان همانند «هاژاک» آهنگساز معروف ارمنستان آهنگ جالبی بر آن ساخته است.